Wanneer is Empathie zuiver?

Empathie..  een woord dat veel gebruik wordt, maar vaak -helaas- niet op de juiste manier wordt uitgevoerd.
Als je ‘betekenis Empathie’ googelt krijg je letterlijk als antwoord: Inleving in de gevoelens van een ander.
Goed nu we dat even heel helder hebben gemaakt kunnen we door naar de misvattingen die ik enorm vaak voorbij zie komen.

 

Ik zie dat deze op 2 manieren gebeuren en ik zet hieronder uiteen wat ik daarin waarneem:

*1. Reageren vanuit ‘het ophemelen’. Hiermee bedoel ik dat je reageert op de ander ZONDER het gevoel van de ander als eerste te erkennen, maar daar direct overheen gaat met ‘hoe goed het met jou wel niet gaat’.

Ik ga het heel praktisch maken voor je met dit voorbeeld;
Stel iemand zegt tegen jou; ‘Oh jeetje, ik heb vandaag echt buikpijn… en voel me zo moe en naar erdoor.. bah heb nergens zin in…’
Jij vat dit op als “een klaagzang” en gooit daar gelijk jouw reactie overheen met; ‘Oh dat heb ik nou nooit, daar ben ik wel zo blij mee!’.

Zie je wat hier misgaat, als ik het zo letterlijk beschrijf?
Doordat je gelijk jezelf ophemelt over de pijn van een ander heen dan stap je als eerste compleet over het gevoel van de ander heen en zeg je eigenlijk; Ik wil je gedoe nu niet!
En, ten tweede is het ook echt allesbehalve aardig om zo te reageren.. Ga jezelf maar even na.. Als jij ergens last van hebt en je uit dat aan iemand, dan wil je vaak even gehoord/ gezien worden of je zoekt echt tips of hulp.

*2.Reageren vanuit ‘jouw pijn’. Hiermee bedoel ik dat je direct jouw pijn over de pijn van de ander heen gooit om eigenlijk daarmee de overtreffende trap de creëren.

Ook dit ga ik heel praktisch voor je maken met hetzelfde voorbeeld.
Dus wederom stel iemand zegt tegen jou; ‘Oh jeetje, ik heb vandaag echt buikpijn… en voel me zo moe en naar erdoor.. bah heb nergens zin in…’

Jij vat dit op als “een klaagzang” en gooit daar gelijk jouw pijn overheen met een reactie als; ‘Ik weet er alles van, ik heb dat al 13 jaar lang! En daardoor kan ik dagelijks nauwelijks iets doen… Dat is pas vervelend’.

 

 

Zie je wat hier misgaat, als ik het zo letterlijk beschrijf?
Je geeft de ander totaal geen ruimte voor zijn/ haar gevoel en gooit jouw eigen pijn eroverheen waardoor je hoogstwaarschijnlijk creëert dat de ander zich EN niet gehoord/ gezien voelt EN waardoor de ander een onzeker óf verdrietig gevoel krijgt in de zin van; ‘Oh dan stel ik me vast aan…’ / ‘Oke blijkbaar zeur ik te veel over mijn pijn want hij/zij reageert niet echt aardig. Ik ben lastig denk ik..’.

We onderschatten nog VEEEEEEEL te vaak wat empathie met een ander (en ook met jezelf) doet & hoe we eigenlijk allemaal het liefst empathisch benaderd willen worden.

Als je empathisch wilt reageren dan zou je iets in de trant zeggen van;
“Oh hey wat vervelend zeg! Dat kan ik me goed voorstellen.. Heb je zeurende pijn of stekende, of wat voel je precies? Lijkt me allesbehalve fijn! Heb je ook een idee waar het door komt? (of dat je bijvoorbeeld erbij zegt; kan ik iets voor je doen?).

Door deze empathische reactie laat je duidelijk zien dat je de ander ziet/ hoort en geef je diegene het gevoel dat hij/zij met zijn/ haar pijn bij jou terecht kan en je laat zien dat je er voor diegene bent.
Doorvoel dat maar eens.. Dat geeft een veel veiliger, sterker en blijer gevoel als iemand je zo benadert!

Hoe staat het ervoor met jouw empathisch vermogen?
Herken jij je in een van deze misvattingen of misschien stiekem wel in beide zelfs?
Of was je eigenlijk al aardig goed op weg als het neerkomt op empathisch reageren? 

Liefs,
Marlieke